Bon siman!
Blijf op de hoogte en volg Elise
15 Juni 2020 | Curaçao, Willemstad
Goed nieuws! Tijdens de persconferentie van 8 juni werd er bekend gemaakt dat Curaçao het luchtruim in ieder geval voor Nederland op 1 juli weer gaat openen, waarbij de toeristen niet meer in verplichte quarantaine hoeven. Dus lieve mensen, ben je door het lezen van mijn blogs enthousiast geworden over Curaçao en wil je er nog graag even tussenuit, dan is dit gelukkig weer mogelijk! Ik weet een uitstekend adresje waar je heerlijk kunt vertoeven, namelijk Villa Querencia in Julianadorp! Mij zal je dan niet meer tegenkomen, want ik vlieg 2 juli helaas weer naar huis. En die datum komt nu wel heel dichtbij.. Ik kijk er wel een beetje tegenop om het eiland te verlaten en de 'kou' weer in te gaan, maar het wordt ook wel weer eens tijd om in Fryslân te kijken.
Maar goed, heb natuurlijk de afgelopen 2 weekenden wel weer even goed besteedt, want de tijd begint te dringen. Vorige week vrijdag was het weer eens tijd om de Christoffelberg te beklimmen. Voor mij de tweede keer, voor Fabiënne de eerste. Maar oh oh oh, wat is mijn conditie en spierkracht behóórlijk achteruitgegaan deze afgelopen maanden. Ik spook(te) ook niet zoveel uit en doordat ik de laatste maanden ook vaak best wel vermoeid ben kies ik liever voor slapen en Netflix dan meedoen met een bootcamples van onze huisbaas en ‘entertrainer’ John. En het eten.. oei oei, de koekjes kan ik niet laten liggen hahaha.
Anyways, de klim was dus wel weer behoorlijk pittig. Gelukkig waren we nu op z’n vroegst begonnen en het was bewolkt waardoor we dus wel minder last hadden van de zon en warmte. Maar omdat ik tijdens de klim nog te weinig had geklaagd (iets wat ik anders echt héél goed kan) hebben we op het laatste stukje zelfs nog voor de 3-sterren route gekozen (de moeilijke) in plaats van de 1-ster. En oei, dat was wel even smal tussen de rotsen door. Maar het is gelukt en dit keer in een uurtje tijd hadden we de top bereikt.
Na de afdaling (in 50 minuutjes) zijn we doorgereden naar Playa Grandi, waar we hebben gezwommen/gesnorkeld met schildpadden. Prachtige dieren en heel bijzonder om zo dichtbij te kunnen komen. Toen ik eens eerder op Playa Grandi was waren er zoveel toeristen aan het snorkelen, dat er geen schildpad was te bekennen. Nu zijn er natuurlijk geen toeristen, dus het was heerlijk rustig. Na Playa Grandi zijn we naar Playa Kalki gereden. Grandi is niet echt een strand om te liggen zonnen, maar Kalki wel, dus daar zouden we gaan bijkomen van de klim. Maar toen ik de auto parkeerde hadden Fabiënne en ik eigenlijk beide niet echt meer zin in het strand, dus zijn we even de auto uit geweest op te kijken en zijn we daarna snel weer doorgereden. Toen ik even verkeerd reed kwamen we uit bij een bordje Watamula, dus zijn we even doorgereden om te kijken hoe dat er uitzag. Na een wel erg lang stoffig en hobbelig weggetje kwamen we dan uit bij Watamula, het noordelijkste puntje van het eiland. Leuk om een keer te zien, maar niet enorm bijzonder. Er waren alleen wat locals aan het vissen. Daarna zijn we teruggereden naar Willemstad en ‘s middags gingen we bij Mistral in Punda op een zeer leeg terras lunchen.
Zaterdag gingen we naar het strand van PortoMari, en dit keer waren de twee varkens Willy en Woody wel aanwezig.
Zondag gingen we naar Karakter Beach, waar de golven wel heel heftig waren en het niet heel fijn was om te zwemmen. ‘s Avonds gingen we met z’n vieren heerlijk uit eten bij Pop’s Place aan de Caracasbaai.
En toen was het weer tijd voor een weekje stage. De uitdaging en nieuwe leermomenten zijn inmiddels wel een beetje weg, dus de stage is voor ons als studenten verpleegkunde niet heel uitdagend meer. Maar ondanks dat gaan de dagen wel snel en was het al gauw weer tijd voor weekend.
Vrijdag waren we de hele dag te vinden op het strand van Blue Bay. De eerste keer dat ik er was lag het propvol met Amerikaanse toeristen en was het moeilijk vrije bedjes te vinden. Nu was het uitgestorven. Wel heerlijk, want met veel toeristen is het niet een heel fijn strand om te liggen.
Zaterdag was het dan eindelijk zo ver: een dagtocht naar Klein Curacao! Een trip naar het onbewoonde eiland ten zuid-oosten van Curacao stond al vanaf het begin van de reis op de planning en zou een leuke afsluiter zijn van onze tijd op Curacao. Met een boot van Irie Tours vertrokken we 's ochtends iets na 8 uur richting het kleine eilandje waar we rond 10 uur arriveerden. We waren maar met 10 gasten en 3 van de crew, dus hadden heerlijk de ruimte op de boot! Doordat we de heenreis tegen de golven in gingen, was het nogal een heftige tocht. Enkelen werden dan ook wel wat zeeziek. Maar zodra de verlaten vuurtoren van het eiland in zicht begon te komen duurde het gelukkig niet zo lang meer. We kwamen als eersten aan en het strand was dus helemaal leeg! De stranden en de zee rondom Curacao zijn al prachtig, maar die van Klein Curacao helemaal. Het zand is wit en het water super licht blauw. Ook met een andere bootvervoerder en nog een eigen boot kwamen niet veel gasten, dus druk werd het niet. En dat terwijl in het hoogseizoen er soms wel 300 of 400 toeristen op het strand lagen wist de crew van de boot te vertellen. Nu waren er misschien in totaal 40 mensen. Eén van de crew heeft een eigen bedrijfje in sieraden op Curacao, Beach Waves, en vroeg ons of wij misschien model wilden staan voor haar nieuwe collectie. Heb er zelfs mijn camera nog voor uitgeleend en de foto's waren goed gelukt.
Na nog een wandeltochtje naar de verlaten vuurtoren midden op het eiland was er om half 1 een BBQ op de boot. Daarna zouden we terugzwemmen naar het eiland en gaan snorkelen. Er zwom een kleine 'terror' schildpad zoals we hem maar noemden, die hard op de mensen af kwam zwemmen en zelfs een paar heeft gebeten. Er zijn vaak toeristen die zo onverstandig zijn om de schildpadden uit de hand te gaan voeren, dus deze terrorschildpad meende denk ik ook dat wij eten voor ze hadden. Na nog wat gesnorkeld en op het strand gelegen te hebben, was het om 3 uur weer tijd om af te varen richting Curacao. Omdat we nu met de golven meegingen, was de tocht een stuk rustiger en er werd een stuk gezeild. Voor op de boot waren matten waar je heerlijk op kon liggen zonnen en de terugreis was heerlijk relaxt. Na aankomst zijn we van de Caracasbaai doorgereden naar Jan Thiel, waar van 17 tot 18 uur op zaterdags Happy Hour is bij Zanzibar. Maar helaas, wij kwamen er 18:03 aan, dus happy hour gemist.
Zondag gingen we samen met onze huisbazen weer terug naar het strand van Jan Thiel waar we heerlijk de middag hebben liggen zonnen en gezwommen.
Maar goed, heb natuurlijk de afgelopen 2 weekenden wel weer even goed besteedt, want de tijd begint te dringen. Vorige week vrijdag was het weer eens tijd om de Christoffelberg te beklimmen. Voor mij de tweede keer, voor Fabiënne de eerste. Maar oh oh oh, wat is mijn conditie en spierkracht behóórlijk achteruitgegaan deze afgelopen maanden. Ik spook(te) ook niet zoveel uit en doordat ik de laatste maanden ook vaak best wel vermoeid ben kies ik liever voor slapen en Netflix dan meedoen met een bootcamples van onze huisbaas en ‘entertrainer’ John. En het eten.. oei oei, de koekjes kan ik niet laten liggen hahaha.
Anyways, de klim was dus wel weer behoorlijk pittig. Gelukkig waren we nu op z’n vroegst begonnen en het was bewolkt waardoor we dus wel minder last hadden van de zon en warmte. Maar omdat ik tijdens de klim nog te weinig had geklaagd (iets wat ik anders echt héél goed kan) hebben we op het laatste stukje zelfs nog voor de 3-sterren route gekozen (de moeilijke) in plaats van de 1-ster. En oei, dat was wel even smal tussen de rotsen door. Maar het is gelukt en dit keer in een uurtje tijd hadden we de top bereikt.
Na de afdaling (in 50 minuutjes) zijn we doorgereden naar Playa Grandi, waar we hebben gezwommen/gesnorkeld met schildpadden. Prachtige dieren en heel bijzonder om zo dichtbij te kunnen komen. Toen ik eens eerder op Playa Grandi was waren er zoveel toeristen aan het snorkelen, dat er geen schildpad was te bekennen. Nu zijn er natuurlijk geen toeristen, dus het was heerlijk rustig. Na Playa Grandi zijn we naar Playa Kalki gereden. Grandi is niet echt een strand om te liggen zonnen, maar Kalki wel, dus daar zouden we gaan bijkomen van de klim. Maar toen ik de auto parkeerde hadden Fabiënne en ik eigenlijk beide niet echt meer zin in het strand, dus zijn we even de auto uit geweest op te kijken en zijn we daarna snel weer doorgereden. Toen ik even verkeerd reed kwamen we uit bij een bordje Watamula, dus zijn we even doorgereden om te kijken hoe dat er uitzag. Na een wel erg lang stoffig en hobbelig weggetje kwamen we dan uit bij Watamula, het noordelijkste puntje van het eiland. Leuk om een keer te zien, maar niet enorm bijzonder. Er waren alleen wat locals aan het vissen. Daarna zijn we teruggereden naar Willemstad en ‘s middags gingen we bij Mistral in Punda op een zeer leeg terras lunchen.
Zaterdag gingen we naar het strand van PortoMari, en dit keer waren de twee varkens Willy en Woody wel aanwezig.
Zondag gingen we naar Karakter Beach, waar de golven wel heel heftig waren en het niet heel fijn was om te zwemmen. ‘s Avonds gingen we met z’n vieren heerlijk uit eten bij Pop’s Place aan de Caracasbaai.
En toen was het weer tijd voor een weekje stage. De uitdaging en nieuwe leermomenten zijn inmiddels wel een beetje weg, dus de stage is voor ons als studenten verpleegkunde niet heel uitdagend meer. Maar ondanks dat gaan de dagen wel snel en was het al gauw weer tijd voor weekend.
Vrijdag waren we de hele dag te vinden op het strand van Blue Bay. De eerste keer dat ik er was lag het propvol met Amerikaanse toeristen en was het moeilijk vrije bedjes te vinden. Nu was het uitgestorven. Wel heerlijk, want met veel toeristen is het niet een heel fijn strand om te liggen.
Zaterdag was het dan eindelijk zo ver: een dagtocht naar Klein Curacao! Een trip naar het onbewoonde eiland ten zuid-oosten van Curacao stond al vanaf het begin van de reis op de planning en zou een leuke afsluiter zijn van onze tijd op Curacao. Met een boot van Irie Tours vertrokken we 's ochtends iets na 8 uur richting het kleine eilandje waar we rond 10 uur arriveerden. We waren maar met 10 gasten en 3 van de crew, dus hadden heerlijk de ruimte op de boot! Doordat we de heenreis tegen de golven in gingen, was het nogal een heftige tocht. Enkelen werden dan ook wel wat zeeziek. Maar zodra de verlaten vuurtoren van het eiland in zicht begon te komen duurde het gelukkig niet zo lang meer. We kwamen als eersten aan en het strand was dus helemaal leeg! De stranden en de zee rondom Curacao zijn al prachtig, maar die van Klein Curacao helemaal. Het zand is wit en het water super licht blauw. Ook met een andere bootvervoerder en nog een eigen boot kwamen niet veel gasten, dus druk werd het niet. En dat terwijl in het hoogseizoen er soms wel 300 of 400 toeristen op het strand lagen wist de crew van de boot te vertellen. Nu waren er misschien in totaal 40 mensen. Eén van de crew heeft een eigen bedrijfje in sieraden op Curacao, Beach Waves, en vroeg ons of wij misschien model wilden staan voor haar nieuwe collectie. Heb er zelfs mijn camera nog voor uitgeleend en de foto's waren goed gelukt.
Na nog een wandeltochtje naar de verlaten vuurtoren midden op het eiland was er om half 1 een BBQ op de boot. Daarna zouden we terugzwemmen naar het eiland en gaan snorkelen. Er zwom een kleine 'terror' schildpad zoals we hem maar noemden, die hard op de mensen af kwam zwemmen en zelfs een paar heeft gebeten. Er zijn vaak toeristen die zo onverstandig zijn om de schildpadden uit de hand te gaan voeren, dus deze terrorschildpad meende denk ik ook dat wij eten voor ze hadden. Na nog wat gesnorkeld en op het strand gelegen te hebben, was het om 3 uur weer tijd om af te varen richting Curacao. Omdat we nu met de golven meegingen, was de tocht een stuk rustiger en er werd een stuk gezeild. Voor op de boot waren matten waar je heerlijk op kon liggen zonnen en de terugreis was heerlijk relaxt. Na aankomst zijn we van de Caracasbaai doorgereden naar Jan Thiel, waar van 17 tot 18 uur op zaterdags Happy Hour is bij Zanzibar. Maar helaas, wij kwamen er 18:03 aan, dus happy hour gemist.
Zondag gingen we samen met onze huisbazen weer terug naar het strand van Jan Thiel waar we heerlijk de middag hebben liggen zonnen en gezwommen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
